Ik moest vroeger van mijn moeder altijd iets ‘nuttigs’ doen. Wat in haar ogen nuttig was? Een boek lezen, buiten spelen, huiswerk maken, werken, opruimen… Niet nuttig was bijvoorbeeld op de bank hangen, TV kijken, kletsen over niets… Lanterfanten noemde mijn moeder dat. 

Van mijn moeder heb ik geleerd hard te werken, ervoor te gaan! Hup – hup – hup en doorrrrr! Mijn vader was veel rustiger van aard. Hij had veel geduld en stelde vooral veel vragen. Hij zette me aan het denken. Hij vertraagde.

Tijdens en na het eten vertraagden we samen, namen we de tijd. Tijd voor elkaar en voor het goede gesprek. Soms over koetjes en kalfjes, over wat we hadden meegemaakt. Vaker over maatschappelijke vraagstukken, politiek, het leven. Dan was er echte en oprechte aandacht voor elkaar.  Ik kon niet goed stilzitten, was – en ben – snel afgeleid. Maar die gesprekken waren waardevol en wilde ik niet missen.

Nu ik onderwijsteams en directies begeleid, is vertragen een terugkerend thema. ‘Onze trein dendert maar door, stoppen is moeilijk!‘ De polariteit vertragen – versnellen zie ik in bijna alle teams die ik begeleid.

Nu ik er zo over nadenk, doe ik wat mijn vader me leerde. Ik vertraag. Ik zet teams aan tot reflectie op de samenwerking. Wel op een actieve manier, in beweging, vaak zelfs letterlijk.

Kunnen wij tijd maken voor het goede gesprek? Kunnen we het geduld opbrengen zoals mijn vader had? De tijd om met volle aandacht te luisteren, naar onszelf én naar de ander.  Zoals vroeger tijdens en na het eten? Tijd om te overdenken, te reflecteren, te kauwen, te kneden, te twijfelen. Elkaar te bevragen op thema’s die er toe doen, maar niet direct op onze actielijst staan, zoals:

  • Wat zijn onze waarden?
  • Waarom doen we ons werk eigenlijk?
  • Wat vinden wij goed onderwijs?
  • Hoe werken we nog prettiger samen?
  • Wat is eigenlijk de beste oplossing voor ons vraagstuk?

Vertraging moet je organiseren, anders dendert de trein door. Wanneer neem jij met je team tijd voor vertraging, zodat je straks volle vaart vooruit kunt? Het kost tijd én het levert straks echt tijd op. Meer rust, aandacht en kwali-tijd! Kun je daarna weer hup – hup – hup lekker aan de slag en doorrrrrr! Lijk ik toch ook weer op mijn moeder:-)

 

 

Gelijk aan de slag? 
LATen we kennis maken!

Ik kom graag bij je langs om kennis te maken, of we maken kennis via een video-call. Is er een klik en wil je verder praten, dan volgt een uitgebreid intake gesprek en wordt de coachvraag helder. Je ontvangt een offerte op maat.